İSKEÇE'NİN İLK BELEDİYE BAŞKANI TAHİR EFENDİS VE BİLİNMEYEN TARİHİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA
İSKEÇE TARIHINDE ILK KEZ GÜN IŞIĞINA ÇIKAN GERÇEKLER.
İSKEÇE'DE OSMANLI DÖNEMİNİN SON, YUNAN YÖNETİMİNİN İSE İLK BELEDİYE BAŞKANI.
İster Hristiyan ister Müslüman olsun,
Osmanlı'nın son dönemlerinde
19. yüzyılın sonlarında yaşamış pek çok önemli şahsiyet
İskeçe'de faaliyet göstermiştir.
Bu araştırmada sizlere sunmaktan zevk ve onur duyduğumuz büyük şahsiyetlerden biri de, eski ve saygıdeğer bir aileden gelen, aynı zamanda Osmanlı idaresinde nişan ve onur unvanına sahip bir memur olan ünlü Tahir Efendi'dir.
1862'de doğan Tahir Efendi, aslen Serezli olan Yörük Hüseyin Ağa ve Zaide Hanım'ın oğludur.
Sarışaban kazasına taşındılar ve daha sonra İskeçe'ye geldiler.
Tahir Efendi genç yaşta (ne zaman olduğu bilinmiyor) Hacı Emin Ağa'nın torunu Zehra Hanım'la (Hacı Emin Ağa'nın kızı Hüsniye Han7m'ın kızı) evlendi. Bu birlikteliğe, Hacı Emin Ağa'nın verdiği büyük hediyelerden biri de, mükemmel ilişkilere sahip olduğu Rus Çarı Alexander II tarafından hediye aldığı bir madalyon oldu.
Zehra Hanım'dan ikizleri oldu, ancak ne yazık ki doğumdan kaynaklanan komplikasyonlar, Tahir Efendi'nin genç eşinin kırk gün içinde ölümüyle sonuçlandı. Böylece aniden iki küçük çocukla dul kalmıştır. Bir kadın (Süt annesi) tutarak ikizleri onun sütüyle besledi ama ne yazık ki, trajik bir ironiyle, ikizler de annelerinin ölümünden sonraki üç ay içinde öldüler.
Tahir Efendi, aşık olduğu ve çok sevdiği Zehra Hanım için derin bir depresyona girer ve onun ölümünü bir türlü atlatamaz.
Ancak, yakın arkadaşı ve tütün tüccarı olan Takvor Takvoryan ona bir süreliğine İskeçe'den ayrılmasını önerdi ve İstanbul'daki Regie Tütün Şirketi'nde tütün alım satımından sorumlu olacağı ve İskeçe ile İstanbul arasında sık sık gidip geleceği bir iş teklif etti.
Tahir Efendi orada, çok sevdiği ama çok çabuk ve haksız bir şekilde kaybettiği kadını unutmaya çalıştı.
İstanbul'da Tahir Efendi, kendisine kalbini açacak ve ağır üzüntüsünü anlatacak çok iyi bir dost edinmişti. Bu dost, Osmanlı'nın son döneminin ünlü ressamı Namık İsmail'in babasıydı ve ona acıyarak yeniden ayağa kalkmak için tek çaresi yeniden evlenmesi olduğunu söyledi, ve ailece akraba oldukları Sapanca İzmit kökenli Çerkez Türk ailesinden güzel bir genç kız olan Naciye Hanım'la evlendirdi.
Nitekim onunla evlendi ve İskeçe'ye gelin olarak getirmiştir.
Ondan üç çocuğu oldu.
1904'te doğan Yaşar, küçük bir çocukken bir Fransız kolejinde okumak üzere İstanbul'a gitti.
İskeçe'de kalan tek evladı olan ve (yaşlıların muhteşem bir keman çaldığını hatırlayacağı) 1914 doğumlu Naciye'ye (onu da kaybetmekten korktuğu için) ikinci eşinin adını verdi.
Ve 1915 doğumlu Hüseyin ise daha sonra İstanbul'da Yüksek Mahkeme Hakimi oldu ve İskeçe'ye hiç dönmedi.
OSMANLI ARŞİVLERİ BİRİNCİL KAYNAKLAR.
Sürekli ve kesintisiz olarak incelediğimiz ve araştırdığımız Osmanlı arşivlerine göre, Tahir Efendi 1899, 1900, 1901 yıllarında İskeçe Belediye Başkanıdır ve bu durum, Osmanlı salnamelerinin ilk kaynaklarında açıkça belirtilmektedir.
Ona, "İskeçe Belediye Riyasetine Rifatlı ve Belediye Reisi 3ncu Sınıf: TAHİR EFENDİ" ünvanı verildi.
Ayrıca, Abdülhamit'in Osmanlı İmparatorluğu Padişahı olduğu dönemde, 1900 yılına ait Osmanlı arşivlerine göre kendisine verilen "İskeçe Vücühundan-Eşrafından Rutbey-i Salise: TAHİR EFENDİ" ünvanına da sahiptir.
Sultan 2. Abdülhamid tarafından İskeçe-Yeni köy (Stavroupoli) 4. kilometresinde yaptırılan ve kendi adıyla anılan büyük eser Hamidiye köprüsünün 21 Ağustos 1903 tarihinde gerçekleşen açılış gününde Osmanlı arşivlerinde de bu unvanla karşılaşıyoruz. Ne yazık ki yerel tarihte henüz resmi yerini bulamamış olan inanılmaz bir yapı.
TAHİR EFENDİ'NİN ESERLERİ.
İskeçe Belediye Başkanı olarak kendisine atfedilen üç proje günümüze kadar gelmiştir. Bunlardan ilki, tren istasyonuna giden ve o dönemde İskeçelilerin "yürüyüş yolu" olan Georgiou Kondyli caddesi boyunca çınar ağaçlarının dikilmesiyle ilgilidir.
İkincisi ise Koyunköy (Kimmeria) yolu boyunca ağaçların dikilmesidir.
Üçüncüsü ise, o dönem için hala çok önemli olan, İskeçe pazarının şu anki yerinden geçen Kosynthos Nehri'nin yönünün değiştirilmesi. Bu nehir her taşmasında, bölgedeki tüm dükkanlar sular altında kalır (eski İskeçeliler buna "çay içi" diyorlardı) ve her yağmur yağdığında bir göl oluşması çok zarar vericiydi.
TAHİR EFENDİ, BÖLGE YÖNETİMİN BULGARLARDAN YUNANLILARA SORUNSUZ BİR ŞEKİLDE GEÇMESİ İÇİN ARACILIK EDER.
Thomas Exarchos'a göre Tahir Efendi 1912'de Belediye Başkanıyd. Aynı yılın 8 Kasım'ında Bulgarlar tarafından ele geçirilene kadar şehrin belediye başkanlığını yapmıştır.
Dolayısıyla, resmi kaynaklara göre Tahir Efendi'nin İskeçe'deki uzun Osmanlı döneminin son belediye başkanı olduğu sonucuna varılabilir.
Kötü geçen yedi yıllık İlk Bulgar işgalinden sonra, Yunan ordusu İskeçe'ye girdi.
Son kalan Bulgarlar ellerine ne geçerse almaya çalışırken, son Bulgar Belediye Başkanı da Belediye Binasını tamamen boşaltıp gitti.
Şehir tamamen terk edilmiş ve dükkanlar kapatılmış durumdaydı.
Fransızlar, Türkler ve Yunanlılarla yaptıkları anlaşmaya dayanarak, bir Türk Belediye Başkanı ve Hristiyan Mutevelis'in Vali olarak atanmasını sağlamışlardır.
4/10/1919 tarihinde Müslüman toplumunun en saygın üyelerinden biri olan Türk kökenli Osmanlılı Tahir Efendi'yi Belediye Başkanı olarak atanmıştır.
Tahir Efendi, Hasan Süleyman Efendi ile birlikte Fransız General D'Esperai'ye verdiği bir demeçte şunları söylemiştir: Soydaşlarımız, Yunan ordusunun tavrından (görünüşe göre bunu yedi yıldan fazla bir süredir İskeçe'deki Hıristiyan ve Müslümanları taciz eden Bulgar ordusunun tavrıyla karşılaştırıyorlardı) kesinlikle memnun kaldılar ve bunu övdüler.
Yunan general Georgios Leonardopoulos'a kendi adıyla yazdığı bir mektupta, bir yandan İskeçe'ye bir kurtarıcı olarak geldiğinde onu unutmadığını, diğer yandan da onunla mükemmel dostluk ilişkilerini sürdürdüğünü beyan etmiştir.
Tahir Efendi, 4/10/1919 tarihinden, kişisel nedenlerle istifa ettiği 5/2/1921 tarihine kadar İskeçe Belediyesi'nde görev yapmıştır.
Tahir Efendi'nin istifası İskeçe siyasi yönetimi tarafından sevinçle karşılanmamış, aksine her iki toplum tarafından da çok sevilen bir Belediye Başkanı olduğu için büyük bir üzüntüyle kabul edilmiştir ve bu durum İskeçe siyasi yönetiminin tarihi belgesinin cevabından da anlaşılmaktadır, Hem Yunan ordusunun şehre girişi ve Bulgarları kovması sırasındaki katkıları ve hizmetleri için hem de gelecekte bu kadar çok hizmet ettiği yerin iyiliği için hizmetlerini sunmayı umduğu ve gelecekte onunla tekrar çalışmaktan mutluluk duyacağı için kendisine alenen teşekkür eder.
Sevgili dostlar, Tahir Efendi'nin İskeçe Belediye Başkanlığı görevinden istifa etmesine yol açan kişisel nedenlerin neler olduğunu birçok kez merak ettik.
Hayatında bu kadar görkemli bir kariyerden, bu kadar çok makamdan, bu kadar büyüklükten sonra Tahir Efendi acaba ne düşünüyordu?
İki dünyanın geçişini, kendisini yetiştiren şehirde Osmanlı İmparatorluğu'nun sonunu ve aynı zamanda İskeçe'nin Yunanistan'a ilhakının doğuşunu gördü ve yaşadı.
Belki de soydaş cemaatinin baskısı altındaydı, çünkü Yunan ordusu Doğu'da Küçük Asya seferine devam etme kararını çoktan almıştı. Ancak aynı zamanda, 1919 gibi erken bir tarihte Türk komitacılarının (Mustafa Kemal'in adamları İskeçe'ye gönderilmişti) varlığı da söz konusuydu.
Belki de zihninde onu bu eyleme iten başka samimi düşünceler vardı, kim bilir?
SONUÇLAR - BİZİM GÖRÜŞLERİMİZ.
Sevgili dostlarımız, görüyorsunuz ki bu adama kendisinden sonra gelenler tarafından hak ettiği saygı gösterilmedi ve Hristiyan olsun Müslüman olsun herkes onu unuttu.
Hatta çoğu İskeçeli onun nerede gömülü olduğunu ve mezarının tam olarak nerede bulunduğunu bile bilmiyor.
Osmanlı yönetiminin son ve Yunan yönetiminin ilk belediye başkanının mezar taşı (Kitabesi) olmayan mezar mı olur?
Burası için canını vermiş, yaptıklarıyla yerel tarihi yazmış insanların unutulması ne kadar üzücü.
Yazık mı, Ayıp mı?
YEREL INCELEMELER
İskeçe Belediyesi Nüfus Müdürlüğü'nde yaptığımız sistematik araştırma sonucunda Tahir Efendinin 20 Aralık 1956'da 94 yaşında kalp yetmezliği ve zatürre nedeniyle öldüğüne dair ölüm belgesini bulmayı başardık. Soyadını değiştirmiş ve Hüseyinoğlu Tahir olarak listelenmişti.
İskeçe Müslüman Mezarlığı'nda yaptığımız araştırmada, zaman içinde unutulmuş olan mezarını nihayet bulduk.
Kuşkusuz Tahir Efendi büyük bir kişilik, saygıdeğer bir siyasi figürdü ve tam da bu nedenle (Yunan yönetimi iktidarı ele geçirdiğinde) Bulgarlardan arındırılmış İskeçe'nin ilk Belediye Başkanı gibi önemli bir konuma getirildi.
Sevgili dostlar, adı ister Tahir Efendi olsun, isterse de Şubat 1921'de onun yerine Belediye Başkanı olan Hristodulos Brokoumis olsun, tarih adil olmalıdır.
Aile hayatında, en küçüğünden en büyüğüne kadar geniş ailesinin tüm üyeleri tarafından büyük saygı görürdü, kimse ona Tahir Efendi demezdi, herkes ona Bey Baba derdi.
Bugün, sadece Naciye kızından olan iki torunu, , (akordeon çalan) Demir Bey ve aile bilgilerinin çoğunu aldığımız Türkan Güler Hanım, doğum yeri İskeçe ile bağlantılarını sürdürmektedir.
Ne yazık ki üçüncü kardeşleri Hüsnü Serdarzade'ye yetişemedik, o da harika bir mandolin çalıyordu.
İskeçe'nin eski Belediye Başkanı Sayın Lakis Stilyanidis'e de, Tahir Efendi'nin adını İskeçe'nin eski Belediye Başkanları listesine koyarak İskeçe'nin eski Belediye Başkanını onurlandırma kararlılığından dolayı açıkça teşekkür etmeliyiz. Bu, tarihin adil bir yerine oturtmak, gerekli bir restorasyondu diyebiliriz ve eski Belediye Başkanı'nın hakkını helal etmeliyiz.
Ancak gelecekte, hizmetlerini özverili ve fedakârca sunan ülkemizin ilklerini unutmamak için daha fazla eyleme ihtiyacımız var.
Saygıyla yayına hazırladığımız bu yazının amacı, Tahir Efendi'nin nihayet yerel tarihte hak ettiği ve layık olduğu yeri almasıydı.
TEŞEKKÜRLER
Sonuç olarak, İskeçe'nin tarihinde ilk kez gün ışığına çıkan nadir fotoğrafların sağlanması ve veri bulmak için geçmişte büyük bir derinlikte yapılan bu büyük tarihi araştırmada bize yardımcı olan herkese teşekkür ederiz.
1)Demir Serdarzade (Yolcuoğlu).
2)Türkân Güler Serdarzade (Yolcuoğlu).
3) Sabriye Kasım Delioğlu (Fetvacizade).
4)Sayın Sedat Karadayı Hoca.
5)Halil Karadayı: İskeçe Vakıflar İdaresi Başkanı.
6)Tahir Efendi ile ilgili araştırmaya katkıları ve önemli verilere erişimleri için İskeçe Belediyesi Nüfus Müdürlüğü'ne de içten teşekkürler.
TARIHSEL ARAŞTIRMANIN DÜZENLENMESI:
Yorgos F. Bacakidis, Tarih Araştırmacısı
Kostas Mavromatis, Koleksiyoncu - Araştırmacı
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΦΩΣ.
TAHİR EFENDİ (1862-1956) İSKEÇE'NİN İLK BELEDİYE BAŞKANI.
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΥΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ.
Πολλές σημαντικές προσωπικότητες στα τέλη του 19ου αιώνα δραστηριοποιήθηκαν κατά την ύστερη Οθωμανική περίοδο στην πόλη της Ξάνθης, είτε αυτοί ήταν χριστιανοί, είτε μουσουλμάνοι.
Μια τέτοια σπουδαία προσωπικότητα που έχουμε τη χαρά αλλά και την τιμή να σας παρουσιάσουμε σε τούτη την έρευνα, ήταν και αυτή του περίφημου Ταχήρ Εφέντη (Tahir Efendi), γόνος παλιάς σεβάσμιας οικογένειας, αλλά και αξιωματούχου της Οθωμανικής Διοίκησης με παράσημο και τίτλο τιμής.
Ο Ταχήρ Εφέντη, γεννήθηκε το 1862 και είναι γιος του Γιορούκ Χουσεΐν Αγά και της Ζαίντέ Χανούμ (Yörük Hüseyin Ağa ve Zaide Hanım) με καταγωγή από τις Σέρρες (Serezli).
Μετοίκησαν στον Καζά του Σαρίσαμπαν (Sarisaban kazası) και μετά ήρθαν στην Ξάνθη.
Ο Ταχήρ Εφέντη σε νεαρή ηλικία (άγνωστο πότε), παντρεύτηκε την εγγονή του Χατζή Εμίν Αγά, Ζεχρά Χανούμ (Hacı Emin Ağa'nın torunu Zehra Hanım) που ήταν κόρη, της κόρης του, Χιουσνιγιέ Χανούμ (Hüsniye Hanım), την οποία προίκισε πλουσιοπάροχα και της δώρισε και ένα μενταγιόν από αυτά που είχε δώσει ως δώρα, ο Τσάρος Αλέξανδρος Β' της Ρωσίας με τον οποίον ο Χατζή Εμίν Αγά διατηρούσε άριστες σχέσεις.
Με την Ζεχρά Χανούμ, έκανε δίδυμα, δυστυχώς όμως, οι επιπλοκές της γέννας, έφεραν ως αποτέλεσμα τον θάνατο της νεαρής συζύγου του Ταχήρ Εφέντη μέσα σε σαράντα μέρες. Έτσι, έμεινε ξαφνικά, χήρος με δύο ανήλικα παιδιά. Προσέλαβε μια γυναίκα που τάισε με το γάλα της τα δίδυμα (Süt annesi) αλλά δυστυχώς, τραγική ειρωνία, τα δίδυμα πέθαναν και αυτά μέσα σε τρείς μήνες μετά τον θάνατο της μητέρας τους.
Ο Ταχήρ Εφέντη έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη, διότι ερωτεύτηκε και αγάπησε πάρα πολύ την Ζεχρά Χανούμ και δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον θάνατό της.
Ο επιστήθιος φίλος του όμως και μαγαλοκαπνέμπορος Τακβόρ Τακβοριάν του συνέστησε ότι πρέπει να φύγει για λίγο από την Ξάνθη και του πρότεινε μια θέση στη Regie Tobacco Company στην Κωνσταντινούπολη όπου θα ήταν υπεύθυνος για αγορές και πωλήσεις καπνών και πηγαινοέρχονταν μεταξύ Ξάνθης και Κωνσταντινούπολης πολύ συχνά.
Εκεί, ο Ταχήρ Εφέντη προσπάθησε να ξεχάσει την γυναίκα που τόσο πολύ αγάπησε αλλά και τόσο γρήγορα και άδικα έχασε.
Ο Ταχήρ Εφέντη στην Κωνσταντινούπολη είχε αποκτήσει έναν πολύ καλό φίλο που του άνοιξε την καρδιά του και του έλεγε τον βαρύ καημό του, ο φίλος του αυτός, ήταν ο πατέρας του διάσημου ζωγράφου της ύστερης Οθωμανικής περιόδου Namık İsmail, οποίος τον λυπήθηκε και του είπε ότι η μόνη επιλογή που έχει για να ορθοποδήσει, ηταν να ξαναπαντρευτεί και τον έκανε προξενιό με μια κοπέλα που είχαν οικογενειακές σχέσεις, την Νατζιγιέ Χανούμ (Naciye Hanım) μια όμορφη νεαρή γυναίκα από ευκατάστατη οικογένεια, Τσερκέζα (Çerkez Türk) στην καταγωγή, από την περιοχή της Σαπάντζα της Νικομήδειας (Sapanca İzmit).
Πράγματι, την παντρεύτηκε και την έφερε νύφη στην Ξάνθη.
Μαζί της έκανε τρία παιδιά, τον Γιασάρ (Yaşar) που γεννήθηκε το 1904 και από πολύ μικρός έφυγε στην Κωνσταντινούπολη και σπούδασε σε γαλλικό κολέγιο, την Νατζιγιέ (Naciye) που γεννήθηκε το 1914 και της έδωσε το όνομα της δεύτερης συζύγου του (φοβούμενος μήπως την χάσει και αυτήν) και είναι η μόνη που έμεινε στην Ξάνθη και οι παλιοί θα θυμούνται ότι έπαιζε καταπληκτικό βιολί και τον Χουσεΐν που γεννήθηκε το 1915 και αργότερα έγινε ανώτατος Δικαστής στην Κωνσταντινούπολη (Hüseyin Sulh Hakimi İstanbul) και δε γύρισε ποτέ στην Ξάνθη.
ΟΘΩΜΑΝΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ΠΡΩΤΟΛΕΙΕΣ ΠΗΓΕΣ.
Σύμφωνα με τα οθωμανικά αρχεία που μελετάμε και ερευνούμε συνεχώς και αδιαλείπτως, ο Ταχήρ Εφέντη είναι Δήμαρχος της Ξάνθης κατά τα έτη, 1899, 1900, 1901 και αυτό προκύπτει από τις πρωτόλειες πηγές των οθωμανικών επετηρίδων (Salname) που τον αναφέρουν ξεκάθαρα να κατέχει τον τίτλο του "İskeçe Belediye Riyasetine Rifatlı ve Belediye Reisi 3ncu Sınıf: TAHİR EFENDİ", που σημαίνει ο Ανυψωμένος, ο Περίβλεπτος, ο Διακεκριμένος, Αρχηγός του Δήμου Ξάνθης, Τίτλος Διδόμενος εις 3ης τάξεως: Ταχήρ Εφέντη.
Κατέχει επίσης, σύμφωνα με τα οθωμανικά αρχεία του 1900 που του απένειμε η Υψηλή Πύλη όταν Σουλτάνος στην Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν ο Αβδούλ Χαμίτ Β', τον τίτλο του "İskeçe Vücühundan-Eşrafından Rutbey-i Salise: TAHİR EFENDİ.
Ένας εκ των υψηλών επισήμων της πόλης της Ξάνθης δηλαδή, που ανήκει στην 3η κατηγορία.
Τον συναντάμε επίσης με τον τίτλο αυτόν και στα οθωμανικά αρχεία την ημέρα των εγκαινίων της γέφυρας Χαμίντιγιε (Hamidiye) που έγινε στις 21 Αυγούστου του 1903, του σπουδαίου αυτού έργου που έγινε στο 4ο χιλιόμετρο Ξάνθης-Σταυρούπολης από τον Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ Β' που πήρε και το όνομά του. Μια απίστευτη κατασκευή, που δυστυχώς, δεν βρήκε ακόμη την επίσημη θέση της στην τοπική ιστορία.
Ένα έργο που σύμφωνα με τις έρευνες του Κώστα Μαυρομάτη (δημοσίευση στην εφημερίδα Εμπρός, φύλλο της 25ης Ιούλιου του 2019) και αναφέρεται σε κάποιον Ιταλό αρχιτέκτονα, τον οποίον φιλοξένησε ο τότε Μητροπολίτης Ξάνθης Ιωακείμ Σγουρός στη Μονή Ταξιαρχών. Σύμφωνα με το δημοσίευμα πρέπει να είναι του διάσημου αρχιτέκτονα μηχανικού Πιέρο Αριγκόνι ή του Βιταλιάνου Ποζέλι, που και οι δύο σχεδίασαν και υλοποίησαν πολλά έργα του Αβδούλ Χαμίτ Β'.
ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΤΑΧΗΡ ΕΦΕΝΤΗ.
Ως Δήμαρχος της Ξάνθης του αποδίδονται τρία έργα που υπάρχουν μέχρι και στις μέρες μας. Το πρώτο αφορά την δενδροφύτευση των πλατάνων κατά μήκος της οδού Γεωργίου Κονδύλη που πηγαίνει στον σταθμό των τρένων και εκείνη την εποχή αποτελούσε την "βόλτα" των Ξανθιωτών.
Το δεύτερο είναι η δενδροφύτευση κατά μήκος του δρόμου των Κιμμερίων.
Και το τρίτο, που για την εποχή του ακόμη ήταν πολύ σημαντικό, η εκτροπή του Κόσυνθου ποταμού που περνούσε μέσα από την σημερινή τοποθεσία της διεξαγωγής του παζαριού της Ξάνθης και κάθε φορά που φουσκώνε ο παραπόταμος πλυμμύριζαν όλα τα καταστήματα της περιοχής (οι παλιοί Ξανθιώτες το ονόμαζαν τσάι ιτσί/çay içi), με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια λίμνη κάθε φορά που έβρεχε πολύ.
Έτσι, ο Ταχήρ Εφέντη με το έργο του αυτό, συντέλεσε ώστε ακόμη και σήμερα, να μην πλυμμυρίζει η γύρω περιοχή μετά από έντονες βροχοπτώσεις.
Ο ΤΑΧΗΡ ΕΦΕΝΤΗ ΜΕΣΟΛΑΒΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Σύμφωνα με τον Θωμά Εξάρχου ο Ταχήρ Εφέντη ήταν Δήμαρχος
της πόλης το 1912, έως ότου και την κατέβαλαν οι Βούλγαροι στις 8 Νοεμβρίου του ίδιου έτους.
Άρα λοιπόν, συμπεραίνεται πως ο Ταχήρ Εφέντη, σύμφωνα με τις επίσημες πηγές, θεωρείται πως είναι ο τελευταίος Δήμαρχος της μακράς Οθωμανικής περιόδου στην Ξάνθη.
Μετά από μια άσχημη από πολλές απόψεις επταετία της πρώτης βουλγαρικής κατοχής, ο απελευθερωτικός στρατός εισέρχεται στην Ξάνθη.
Οι τελευταίοι εναπομείναντες Βούλγαροι προσπαθούν να αρπάξουν ότι προλάβουν και ο τελευταίος Βούλγαρος Δήμαρχος, απογύμνωσε το Δημαρχείο εντελώς και ανεχώρησε κι αυτός.
Η πόλη ήταν τελείως έρημη, τα καταστήματα κλειστά και οι Γάλλοι φρόντισαν, βάσει της συμφωνίας που είχαν επισυνάψει με τους Τούρκους και τους Έλληνες, ώστε να διοριστεί Τούρκος Δήμαρχος και χριστιανός Μουτεβελής ως Έπαρχος (Νομάρχης), διόρισαν στις 4/10/1919 Δήμαρχο τον Οθωμανό Τουρκικής καταγωγής Ταχήρ Εφέντη, έναν από τα πολύ έγκριτα μέλη της μουσουλμανικής κοινότητας.
Ο Ταχήρ Εφέντη μαζί με τον Πάρεδρο Χασάν Σουλεϊμάν Εφέντη, σε δήλωση του προς τον Γάλλο στρατηγό Ντ' Εσπεραί είπε τα ακόλουθα: Οι ομόθρησκοί τους, ήταν απολύτως ευχαριστημένοι από την στάση του ελληνικού στρατού, (προφανώς συγκρίνοντας πάντα την στάση του βουλγαρικού στρατού που επί επτά και πλέον τυραννικά χρόνια, ταλαιπώρησε χριστιανούς και μουσουλμάνους στην Ξάνθη) και την εξήρε.
Σε επιστολή του προς τον Έλληνα στρατηγό Γεώργιο Λεοναρδόπουλο, για την ονομαστική του εορτή, μας δηλώνει, αφενός μεν ότι δεν τον λησμόνησε που ήρθε ως ελευθερωτής στην Ξάνθη και αφετέρου δε, πως διατηρούσε άριστες φιλικές σχέσεις μαζί του.
Ο Ταχήρ Εφέντη υπηρέτησε τον Δήμο Ξάνθης από τις 4/10/1919 μέχρι και στις 5/2/1921 όπου και δήλωσε την παραίτησή του για προσωπικούς του λόγους.
Η παραίτηση του Ταχήρ Εφέντη δεν έγινε δεκτή με χαρά από την πολιτική διοίκηση της Ξάνθης, αλλά τουναντίον, έγινε δεκτή με ιδιαίτερη λύπη καθώς ήταν ένας πολύ αγαπητός Δήμαρχος και από τις δύο κοινότητες και αυτό προκύπτει και από την απάντηση του ιστορικού εγγράφου της πολιτικής διοίκησης Ξάνθης, που τον ευχαριστεί δημόσια για την προσφορά του και τις υπηρεσίες του, τόσο κατά την είσοδο του ελληνικού στρατού στην πόλη διώχνοντας τους Βούλγαρους, όσο και για το ότι ελπίζει και στο μέλλον, να προσφέρει τις υπηρεσίες του για το καλό του τόπου, που τόσο υπηρέτησε και θα χαρεί να ξανασυνεργαστεί μαζί του με ευτυχία και στο μέλλον.
Πολλές φορές αναρωτηθήκαμε αγαπητοί μας φίλοι, ποιοι να ήταν άραγε αυτοί, οι προσωπικοί λόγοι που οδήγησαν εν τέλει στην παραίτηση του Ταχήρ Εφέντη από το αξίωμα του Δημάρχου Ξάνθης.
Μετά από μια τόσο ένδοξη καριέρα στη ζωή του, με τόσα αξιώματα, τόσα μεγαλεία, τι να σκεφτόταν άραγε ο Ταχήρ Εφέντη;
Είδε και έζησε την μετάβαση δύο κόσμων, το τέλος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στην πόλη που τον ανέδειξε, αλλά και την γέννηση της προσάρτησης της Ξάνθης στον ελληνικό κορμό.
Ίσως, να δεχόταν πιέσεις από την κοινότητά του, μιας και ο ελληνικός στρατός είχε ήδη πάρει την απόφαση του να προχωρήσει στην εκστρατεία της Μικράς Ασίας στην Ανατολή. Παράλληλα όμως, υπάρχει η παρουσία του τουρκικού κομιτάτου (οι άνθρωποι του Μουσταφά Κεμάλ, είχαν σταλεί στην Ξάνθη για να επιρρεάσει την μουσουλμανική κοινότητα), ήδη από το 1919.
Ίσως να είχε στο μυαλό του και άλλες ενδόμυχες σκέψεις που τον οδήγησαν σε τούτη τη πράξη, ποιος να ξέρει άραγε πέραν από τον ίδιο;
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ - ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΣ.
Βλέπετε αγαπητοί μας φίλοι, πως ο άνθρωπος αυτός δεν έτυχε από τους μεταγενέστερους την εκτίμηση που του άρμοζε και άπαντες, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, τον λησμόνησαν.
Μάλιστα, οι περισσότεροι Ξανθιώτες δεν ξέρουν καν που είναι θαμμένος και που ακριβώς βρίσκεται ο τάφος του.
Ο τάφος του τελευταίου Δημάρχου της Οθωμανικής διοίκησης και του πρώτου Δημάρχου της Ελληνικής διοίκησης χωρίς ταφική πλάκα (Kitabe);
Πόσο μα πόσο λυπηρό είναι, να λησμονούμε ανθρώπους που έδωσαν και την ψυχή τους για τον τόπο αυτόν, ανθρώπους που έγραψαν με τις πράξεις τους οι ίδιοι, την τοπική ιστορία και ο τόπος τους ξέχασε.
Κρίμα - Yazık ή Ντροπή - Ayıp;
ΕΠΙΤΟΠΙΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ
Μετά από συστηματική έρευνα στο Ληξιαρχείο του Δήμου Ξάνθης, καταφέραμε και εντοπίσαμε την Ληξιαρχική πράξη θανάτου του Ταχήρ Εφέντη, στις 20 Δεκεμβρίου του 1956 σε ηλικία 94 ετών, συνέπειας καρδιακής ανεπάρκειας και πνευμονίας καρδίας. Είχε τροποποιήσει το επίθετό του και αναγραφόταν ως Χουσεΐνογλου Ταχήρ.
Σε έρευνα στο Μουσουλμανικό Νεκροταφείο Ξάνθης, εντοπίσαμε εν τέλει και τον ξεχασμένο στην λήθη του χρόνου, τάφο του.
Αναμφισβήτητα ο Ταχήρ Εφέντη ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα, μια σεβάσμια πολιτική φυσιογνωμία και για αυτόν ακριβώς τον λόγο, τον τοποθέτησαν (όταν ανέλαβε η ελληνική διοίκηση την εξουσία), σε μια τέτοια σημαντική θέση, αυτή του πρώτου Δημάρχου της ελεύθερης από τους Βούλγαρους Ξάνθης.
Η ιστορία αγαπητοί μας φίλοι, οφείλει και πρέπει να είναι δίκαιη, είτε αυτός λέγεται Ταχήρ Εφέντη, είτε λέγεται Χριστόδουλος Μπρωκούμης που τον διαδέχθηκε στο αξίωμα του Δημάρχου τον Φεβρουάριο του 1921.
Στην οικογενειακή του ζωή, τύγχανε μεγάλου σεβασμού από όλα τα μέλη που αριθμούσαν το πολυπληθές του σόι, από τον πιο μικρό έως τον πιο μεγάλο, κανείς δεν τον αποκάλεσε ποτέ Ταχήρ Εφέντη, όλοι τον αποκαλούσαν Μπέη Μπαμπά (Bey Baba).
Σήμερα, μόνο δύο απόγονοί του διατηρούν επαφές με την γενέτειρα Ξάνθη, είναι τα δύο του εγγόνια, από την κόρη του Νατζιγιέ, ο Ντεμίρ Μπέη (Demir Bey) που έπαιζε απίστευτο ακορντεόν και η Τουρκιάν (Γκιουλέρ) Χανούμ (Türkan Güler Hanım), από τους οποίους και αντλήσαμε τις περισσότερες οικογενειακές του πληροφορίες. Κρίμα που δεν προλάβαμε και τον τρίτο τους αδερφό τους, τον Χιουσνού Σερντάρζαντε (Hüsnü Serdarzade) που και αυτός έπαιζε καταπληκτικό μαντολίνο.
Οφείλουμε επίσης, δημόσια, να ευχαριστήσουμε τον τέως Δήμαρχο Ξάνθης κ.Λάκη Στυλιανίδη, για την αποφασιστικότητά του, ώστε να τιμήσει εν τέλει, έστω και με την τοποθέτηση του ονόματος του Ταχήρ Εφέντη στη λίστα με τους διατελέσαντες Δημάρχους Ξάνθης. Ήταν μια δίκαιη αποκατάσταση της ιστορίας, επιβεβλημένη θα λέγαμε και οφείλουμε να αποδώσουμε τα εύσημα στον τέως Δήμαρχο.
Χρειάζονται όμως κι άλλες ενέργειες, για να μην λησμονούμε στο μέλλον, τους πρώτους του τόπου μας που πρόσφεραν ανιδιοτελώς και με αυταπάρνηση, τις υπηρεσίες τους.
Αυτός ήταν και ο σκοπός του δημοσιεύματος που με τόσο σεβασμό επιμεληθήκαμε, να πάρει ο Ταχήρ Εφέντη τελικά, την θέση του στην τοπική ιστορία όπως του αρμόζει και του αξίζει.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
Κλείνοντας, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους αυτούς οι οποίοι μας βοήθησαν σε τούτη την τεράστια ιστορική έρευνα που έγινε σε μεγάλο παρελθοντικό βάθος για την ανεύρεση στοιχείων αλλά και την παραχώρηση σπάνιων φωτογραφιών, που βγαίνουν στο φώς της ιστορίας της Ξάνθης για πρώτη φορά.
1)Demir Serdarzade (Yolcuoğlu).
2)Türkân Güler Serdarzade (Yolcuoğlu).
3) Sabriye Kasım Delioğlu (Fetvacizade).
4)Sayın Sedat Karadayı Hoca.
5)Halil Karadayı: Πρόεδρο της Βακουφικής Περιουσίας Ξάνθης.
5) Θερμές ευχαριστίες και στο Ληξιαρχείο του Δήμου Ξάνθης για την συμβολή του στην έρευνα για τον Ταχήρ Εφέντη και για την πρόσβαση σε σημαντικά στοιχεία.
ΠΗΓΕΣ:
1)Edirne Vilayet Salnamesi, İskeçe kazası, sene 1316 σελ. 276.
2)Edirne Vilayet Salnamesi, İskeçe kazası, sene 1317 σελίδες, 515,523,524,528.
3)Edirne Vilayet Salnamesi, İskeçe kazası, sene 1319 σελ. 797,1138,1139.
4)Θωμάς Εξάρχου, "Η ΞΑΝΘΗ στη δραματική τετραετία 1919-1922", Δήμος Ξάνθης 2009, σελίδες 165,168,185,213,243,265,266,279,311,407,422.
5)Θωμάς Εξάρχου, "Ξάνθη οι καπναποθήκες της", Εκδότης - Χορηγός Νομαρχία Ξάνθης 2007, σελίδες, 68,69.
6)Στέφανος Ιωαννίδης, "ΞΑΝΘΗ 1870-1940, εικόνες και μαρτυρίες από την ιστορία της, σελίδες, 141,142.
7) Πέτρου Α. Γεωργαντζή δ.θ.,"ΘΡΑΚΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ 1912-1920", σελίδες, 250,251.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ:
Μπατζακίδης Φ. Γιώργος
Ιστορικός Ερευνητής.
Κώστας Μαυρομάτης
Συλλέκτης - Ερευνητής.
