ANNELER GÜNÜ

 

Batı Virginialı öğretmen Anna Jarvis

9 Mayıs 1905'te annesini kaybetti

ve bundan iki sene sonraki ölüm yıldönümünde

evine çağırdığı arkadaşlarına

her yıl anneler günü adı altında bir kutlama yapılmasını önerdi.

Bu, zaten annesinin de sağlığında

sık sık bahsettiği,

kızına aşıladığı bir ukdeydi.

Anna, bu uğurda çalıştı çabaladı

ve ilk anneler günü

10 Mayıs 1908'de

annesinin yirmi yıl ders verdiği Grafton'daki

Andrews Metodist pazar okulu'nda

407 çocuk ve annelerinin katılımıyla kutlandı.

Anna, vaazdan sonra tüm çocuklara

annesinin en sevdigi çiçek olan karanfillerden hediye etti.

Bu öneri, temsilciler meclisi tarafından hemen benimsense de

senato, ''böyle gidersek babalar günü, dayılar günü, halakızları günü de

çıkar başımıza'' gerekçesiyle geri çevirdi kararı. 

Anna tabii ki böyle şeylerden yılacak yaratılışta bir insan degildi. 

Kendini buna adadı,

mektup kampanyası başlattı,

politikacılara, iş adamlarına, medyanın önde gelenlerine,

kime yazabiliyorsa ona yazdı,

çağrıda bulundu senelerce.

Zaten ülkede de kutlamalar iyice yaygınlaşmıştı,

hisli bir insan olan baskan Woodrow Wilson

1914'te Mayıs'ın ikinci pazarını anneler günü ilan etti.

Peki Anna Jarvis muradına erdi, huzura kavuştu mu?

ne gezer..

Anneler gününü ticaretleştirdikleri gerekçesiyle 

davalar açtı, kaybetti;

Mutsuz bir aşk hikayesinin ardından

evlenmemeye karar verdi;

Kör kızkardeşini, evini ve sağlığını kaybedip

devletin ve arkadaşlarının yardımlarına muhtaç hale geldi.

1948 yılında seksen dört yaşında

özel bir senatoryumda öldü.

Anneler günü kaldı ondan yadigar.